مدل شدن در اینستاگرام

برای مدل شدن در اینستاگرام نیاز به حرفه خاصی نیست بلکه لازم است برو رویی داشته باشید و اصول دلبری کردن در عکس را بیاموزید.
جالب است؟
پس با مدیر هاب همراه باشید.

 

 

تمایل به مدل شدن در اینستاگرام بیشتر شده است

شبکه های مجازی فضایی همه گیر در دنیای مدرن امروز است که بخش مهمی از زندگی مردم را احاطه کرده است.
مدلینگ شدن در فضای مجازی مدی است که فراگیر شده و عده زیادی به آن تمایل پیدا کرده اند.
مدل اینستاگرامی
مدلینگ و فشن به عنوان عرصه های مدرنی که اقشار مختلف مردم را از طبقات اجتماعی و اقتصادی، سنین، جنسیت، نژادهاو قومیت های متنوع تحت تأثیر قرار می دهند، امروز مورد توجه بسیاری از تحلیل گران است. مدل های اینستاگرامی با عکس های هنری که میگیرند و با رسیدن به شهرت تمایل بیشتری برای بودن در این حرفه پیدا میکنند.
اینستاگرام در سال ۲۰۱۰ آغاز به کار کرد و اکنون بیش از ۲۰۰ میلیون کاربر دارد.
امکان به نمایش گذاشتن عکس های سلفی دختران که آرزو دارند مانند مدل های مشهور دیده شوند، به یک سرگرمی یا حتی دغدغه جدی ایشان تبدیل شده است.
اینستاگرام برای شرکت های عظیم مدلینگ محیط مناسب برای شکار استعدادهای آینده فراهم می کند.
مدل، دیزاینر، عکاس … بعضی از عنوان ها برای کاربران شبکه های اجتماعی جذابیت بیشتری دارند.
مخصوصا وقتی پای اینستاگرام و عکس هایش وسط باشد؛ هر چه در ساختن تصویر حرفه ای تر به نظر برسید، انتظار می رود عکس های تان هم بیشتر موردتوجه قرار بگیرد.
این است که خیلی ها علاقه مندند خودشان را با این عنوان ها معرفی کنند.
حتی اگر مدل یا طراح یا عکاسی حرفه ای نباشند و صرفا خودشان این عنوان افتخاری را به پروفایل شان چسبانده باشند.
در پروفایل بسیاری از کاربران به خصوص دختران اینستاگرامی که عکس های زیادی از خودشان منتشر می کنند، بالای صفحه، کلمه مدل یا مدلینگ به چشم می خورد.

مدل شدن در اینستاگرام را در دنیای واقعی کجا می شود پیدا کرد و چقدر از مدلینگ و اصولش سر در می آورند؟

تا سال ۱۸۰۰ میلادی، مدلینگ واژه ای بود که از کلمه فرانسوی گرفته شده بود و برای توصیف افرادی به کار می رفت که برای پرتره ها ژست می گرفتند.

تا زمان اختراع دوربین عکاسی، این کار بیشتر برای نقاشی های پرتره انجام می شد.

خیلی زود این زنان و مردان به آگهی های روزنامه ها راه پیدا کردند.

گفته می شود قبل از آن، چارلز فردریک وورت که به عنوان پدر فرهنگ مد شناخته می شود، در اوایل ۱۸۵۰، همسرش را مدل طراحی های خودش می کرد.

تا آن زمان مانکن های مصنوعی برای مدلینگ لباس استفاده می شدند اما همسر وورت، ماری آگوستین اولین مدل زنده تاریخ شد.

وورت نه تنها اولین کسی بود که از مدل زنده استفاده کرد بلکه اولین طراحی بود که برندش را روی لباس هایش دوخت.

بعد از ابداع او بود که مدلینگ به عنوان یک حرفه پایه گذاری شد و بقیه هم به پیروی از او این کار را کردند.

مدلینگ بعد از ظهور عکاسی

بعد از ظهور عکاسی، این صنعت یعنی مدلینگ هم ناگهان توسعه پیدا کرد.

در ۱۹۴۶ الین و جرارد فورد، فورد مدلز را تاسیس کردند که از اولین آژانس های مدلینگ در دنیاست و درهای زیادی را به روی این حرفه گشود تا چیزی فراتر از یک تفریح باشد و کارکنان حرفه ای تربیت کند.

گرچه در آن زمان هم مدل های موفقی وجود داشتند اما هنوز موفقیت مدل ها به شهرت شان بین مردم عادی منجر نشده بود و فقط به پرستیژ حرفه ای شان در حوزه کاری خودشان کمک می کرد.

مدل ها سفر نمی کردند و اغلب در محل زندگی شان کار می کردند.

در حوالی ۱۹۷۰ و ۱۹۸۰ اوضاع برای مدل ها بهتر شد و فرصت های شغلی جدیدی در حوزه های جدید مثل مو و لوازم آرایش برای شان فراهم شد.

رقابت های مدلینگ به پیدا کردن استعدادهای جدید کمک می کرد و علاقه مندان این فرصت را داشتند که به جمع مدل های حرفه ای راه پیدا کنند.

مدل هایی که چهره های شان را همه جا می شد دید و حالا بین مردم عادی هم معروف بودند.
همین به جذابیت شان افزود و علاقه مندان به شهرت را جذب مدلینگ کرد.
سال ۲۰۰۰ یک تحول دیگر با خودش آورد؛ با رونق گرفتن شبکه های اجتماعی باز هم یک مسیر جدید در مدلینگ باز شد.
حالا مدل ها بیش از هر زمان دیگری با طرفداران شان در ارتباطند و می توانند بخش هایی از زندگی خود را با آنها به اشتراک بگذارند و دیگر فقط صورت های سنگی و بی احساس قبلی نباشند.
خدمات مدیر هاب

فرق مدل های شیکه های اجتماعی

شبکه های اجتماعی فرصت را به مدل های تازه ای داد که با مدل های همیشگی فرق می کردند؛ کمی چاق تر بود، کمی سبزه روتر و گاهی قد کوتاه.
با کمی چاشنی حاشیه، این مدل های مجازی می توانستند مشهور شوند و طرفدارانی هم پیدا کنند.
در ایران، تا مدت ها به دلیل نبود مجوزهای رسمی برای فعالیت مدلینگ، صنعتی در این زمینه شکل نگرفت و مدل های حرفه ای کمتر توانسته اند فعالیت مداوم و درآمدزا داشته باشند.
با این حال در سال های گذشته بعضی از برندها از مدل های زنده برای معرفی محصولات خود استفاده کرده اند اما این مدل ها در داخل کشور به شهرت عمومی و شرایطی مشابه آنچه در سایر کشورها اتفاق می افتد نرسیده اند.
حالا مدل های اینستاگرامی که تنها در فضای مجازی موجودیت دارند دیگر تکلیف شان روشن است.
عکس های این مدل های اینستاگرامی همه با دوربین های معمولی و در فضاهای عادی گرفته شده اند.
خبری از آن عکاسی های حرفه ای و برندهای همیشه حاضری که مدل ها را برای تبلیغات خود می خواهند نیست اما بدون حضور آنها و دفتر و دستک شان چطور همه این کاربران با دیپلم افتخاری برای خودشان مدل شده اند، بر هیچ کس روشن نیست!
اگر می خواهید بدانید آنها در دنیای واقعی چقدر مطرحند و کار مدلینگ می کنند کافی است مودم را خاموش کنید.
آنها همانجا تمام می شوند.

مدل های اینستاگرامی

مجازی هایی که شانس واقعی دارند

در ایران مدلینگ به معنای جهانی اش شکل نگرفته است و بسیاری از صاحبان برندها از آشنایان خود در مدلینگ استفاده می کنند یا از داوطلبان برای این کار کمک می گیرند.
با این حال آموزش حرفه ای بسیار محدود و نادر است و قاعدتا این همه مدل اینستاگرامی نمی توانند آموزش دیده و حرفه ای باشند اما انگیزه آنها برای مدلینگ آنلاین چه می تواند باشد؟
ماجرا این است که در دنیا همیشه سر مدل های اینستاگرامی بی کلاه نمی ماند.
در بعضی از موارد بین آنها استعدادهای کشف نشده ای پیدا می شوند که برندها ناگهان کشف شان می کنند و با یک دایرکت در صفحه شان به سراغ شان می روند.
بعضی از برندها حالا مدل های جدید شان را از میان اینستاگرامی ها پیدا می کنند.
بعضی از آنها هم این مدل های مجازی را در صفحه های شان نگه می دارند و از آنها می خواهند که همان جا برای برند تبلیغ کنند و در ازای هر پست که به نفع برند منتشر می کنند پولی دریافت کنند.
این مدل ها که مورد توجه برندها قرار می گیرند با پست کردن یک عکس که در آن برای برند مورد نظر تبلیغ کرده باشند دستمزد می گیرند.
حتی خبرهایی از دستگیری بعضی از مدل های مجازی منتشر شده است که نشان می دهد آنها با انتشار این عکس ها مجرم به شمار می روند و طبعا از این طریق نمی توانند فعالیت حرفه ای مدلینگ را در اینستاگرام دنبال کنند، صفحه های شان را می سازند و عکس های شان را در آن منتشر می کنند.

شهرتی که دوستش داریم

شهرت و دیده شدن همیشه یکی از علایق آدم ها بوده و هست.
مدلینگ هم یکی از راه های ظاهر شدن روی بیلبوردهای خیابان ها و تصاویر تلویزیون هاست.
پس چرا برای دوستداران شهرت جذاب نباشد؟
حالا شبکه های مجازی بعضی از مسیرها را کوتاه تر کرده اند و مدل ها هم گاهی توانسته اند با ساختن یک صفحه خود را مطرح کنند اما لازمه آن وجود فضایی است که اصل ماجرا را بپذیرد و به رسمیت بشناسد.
در نبود این شرایط، به نظر می رسد آنچه برای بسیاری از مدل های اینستاگرامی جذابیت دارد، حاشیه هایش است و شهرتی که در فضای مجازی به دست می آورند و امدادی در دنیای واقعی ندارد.
تعریف و تمجید از زیبایی، مطرح شدن به عنوان مدل بین دوستان و فالوورها و … اینها هم خوب یا بد انگیزه هایی برای مدل های مجازی هستند.